به گزارش فائزون به نقل از عصرهامون، برای رسیدن به پیروزی انقلاب و تحقق شعار "استقلال آزادی جمهوری اسلامی"، تلاش های فراوان صورت گرفت و شهدای زیادی نثار درخت تنومند انقلاب اسلامی ایران شد اما آنچه رمز عزت، سربلندی، اقتدار در طول 43 سال است تنها وحدت، تبعیت از ولایت و همراهی توده مردم با انقلاب و نظام می باشد که این مهم خاری در چشم دشمنان به شمار می رود.

برگ برگ تاریخ ایران اسلامی مملو از ایثار و جان‌فشانی‌های مردمی است که برای پیروزی انقلاب، فرمان و پیام رهبر انقلاب را با جان و دل درک کردند و به مبارزه با رژیم پرداختند، در همین زمینه یکی از جاذبه‌های دهه فجر در طول سال ها نقل خاطرات از زبان شخصیت‌های مختلف و حتی شهروندان عادی یا انقلابیون است، که در آستانه چهل و سومین سالروز پیروزی انقلاب بیان آنها خالی از لطف نیست.

به کوری چشم شاه، زمستون هم بهاره

افضل بلوکی یکی از مبلغین انقلاب و امدادگر دوران دفاع مقدس به بیان حال و هوای روزهای انقلاب در زاهدان پرداخت و بیان کرد: هنگامی از شاه و ساواک متنفر و به انقلاب علاقه مند شدم که یک روز ماشینی در حیات مدرسه وارد و مردانی با کت و شلوار سفید و عینک دودی با هیبتی ترسناک اقدام به دستگیری یکی از معلم ها کردند که این معلم نیز یک فرد انقلابی بود.

وی تصریح کرد: از آن روز به بعد همراه با برادرم شروع به تهیه کاغذ و کاربن کرده و شب‌ها تا صبح به نوشتن می پرداختیم تا صبح در راه مدرسه آنها را پخش کنیم، این کار تا جایی ادامه یافت که عده زیادی به جمع ما پیوسته و پس از آن، تصمیم به برپایی تظاهرات گرفتیم.

این بانوی مبارز انقلابی افزود: در این زمینه از روی دیوار مدرسه به خیابان‌ها رفته و به همراه بچه های مدرسه پسرانه یک گروه تشکیل داده تظاهرات و راهپیمایی ایجاد می‌کردیم؛ جالب آنکه بیاد دارم اهالی محل به والدینم اطلاع داده بودند که فرزندان شما جزو پرچمداران تظاهرات هستند که به تبع خانواده مانع این کار ما می شدند، اما به لطف خدا آنها هم آگاه شدند.

وی با بیان اینکه در آن روزها حزب رستاخیز بیشتر از ساواک مردم را شکنجه می کرد، اظهار کرد: روستای محل زندگی ما "سیاه کل" نام داشت ودر زمستان ها همیشه پوشیده از برف بود؛ به خوبی به یاد دارم در زمستان نفت را قطع کردند و ما با شعار "به کوری چشم شاه، زمستون هم بهاره" وجودمان گرم بود.

شبِ 22 بهمن همه غرق شادی بودند

محمود رضا رضایی، یکی از دانش آموز مبارز انقلابی شهرستان زاهدان با اشاره به اینکه در اوایل انقلاب پانزده سال سن داشته و در مدرسه پهلوی مشغول به تحصیل بوده است، گفت: در آن ایام از جمله کسانی بودم که همیشه شلوغ کردن مبحث دانش آموزان و حضور پررنگ آنها در راهپیمایی ها را برعهده داشتم.

وی تصریح کرد: به یاد دارم تابلویی سایه بان پنجره کلاسمان بود که قسمت بالای آن، عکس پهلوی قرار داشت یک روز بچه های کلاس قلاب گرفته و بنده از پنجره بالا رفتم و تابلو را شکستم، ناگهان عده ای از نیروها به عنوان دلاوران چریک که بعدها به دلاور تغییر نام دادند(افرادی که با اسلحه برخورد می کردند) آمدند همه فرار کردند و من ماندم و تابلویی که شکسته شده بود.

به گفته وی؛ از آنجایی که دوران 15 سالگی هم دوران ترس است هم شجاعت خود را به سمت پایین پرت کردم مقداری صدمه دیدم اما نجات یافتم.

این دانش آموز مبارز انقلابی با بیان اینکه امام راحل نعمتی برای به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی بود، افزود: خاطرات و لحظه های پیروزی انقلاب هیچگاه فراموش نخواهد شد.

وی اظهار کرد: بیاد دارم شب 22 بهمن که موج رادیو ناگهان تغییر کرد و اعلام شد "اینجا ایران است صدای جمهوری اسلامی ایران" همه غرق شادی بودند آن لحظه به قدری مهم بود که شیرینی و ارزشمند بودن آن دقایق، هیچگاه فراموش نخواهد شد.

به عنوان یک فرد سیستانی وبلوچستانی با لباس محلی در اجتماعات شرکت می کردم

حاج دادشاه کیانی فر، بزرگ طایفه کرد و سرطایفه ملک زاده هم با بیان اینکه در چنین روزهایی بنده در بدنه انقلاب در تهران حضور داشتم و از نزدیک در برنامه ها مشارکت کرده و با نیروهای انقلابی همکاری می کردم، گفت: در راهپیمایی های عظیم تهران به عنوان یک فرد سیستانی وبلوچستانی با لباس محلی در تمام اجتماعات حضور داشتم.

وی گفت: روزی که امام به ایران وارد شدند در بهشت زهرا پای منبر سخنرانی ایشان حضور یافتم و از نزدیک این جریان را رصد کرده تا اینکه مطالبه مردم که پیروزی انقلاب بود با درایت رهبر کبیر انقلاب و همراهی مردم محقق شد.

مردم مجسمه شاه را در خیابان آزادی پایین کشیدند

ابراهیم میر یکی از پیرترین مبارزان انقلابی در زاهدان با بیان اینکه در اوایل انقلاب مشغول به اغذیه فروشی بودم، گفت: مردم سیستان و بلوچستان هم چون مردم سایر استان های کشور خیلی تمایل به شرکت در راهپیمایی ها پشت سر روحانیت داشتند برهمین اساس مرکز ثقل حضور مردم برای انجام تظاهرات یا حضور در راهپیمایی ها از خیابان آزادی و از مسجد جامع با مدیریت آیت الله کفعمی شروع می شد که مردم در طی برگزاری این راهپیمایی ها شعارهای انقلابی سر می دادند.

وی بیان کرد: یک روز راهپیمایی از مسجد معین که اکنون حسینیه کرمانی ها است شروع شد و آیت الله کفعمی جلو بود ناگهان دیدیم از پیشانی اش خون می آید از آن زمان به بعد دیگر در راهپیمایی ها وی را با ماشین جابجا می کردند تا کسی صدمه ای به وی وارد نکند.

این مبارز انقلابی ادامه داد: خوب به یاد دارم هنگام اقامه نماز در مسجد جامع عکس و اعلامیه های امام پخش می شد یا در شبستان مسجد در اختیار مردم قرار می گرفت؛ برخی مواقع در اوایل انقلاب هم نامه پنهانی می دادند در مغازه ام باشد تا به اشخاص مورد اعتمادی که می آمدند تحویل دهیم.

وی در تکمیل مطلب فوق خاطر نشان کرد: در آن زمان فردی به نام خسرو شاهی که شغلش خواروبار فروشی بود مَحرم آیت الله کفعمی بود، وی به تهران می رفت نامه های امام را می گرفت و می آورد تا به طور مخفیانه در مساجد و منازل سطح شهر پخش شود.

میر اظهار کرد: عکس امام به دیوار زده بود که دو نفر موتور سوار آمدند و گفتند چرا این عکس را اینجا زده ای اگر تا بعدازظهر بیایم و بر نداشته باشی مغازه را به آتش می کشیم گفتم من شاگرد این مغازه هستم باید صاحبش بیاید آقای قریشی(صاحب مغازه) که آمد جریان را برایش بازگو کردم گفت بگذار هر چه می خواهند بگویند؛ بعداز ظهر که شد دانشجویان تعطیل شده بودند که موتور سواران با قوطی هایی در دست آمدند بیرون دویدم و گفتم بیایید که می خواهند مغازه را آتش بزنند ناگهان دیدم همه آمدند و موتورسواران پا به فرار گذاشتند.

به گفته این مبارز انقلابی، روز پیروزی انقلاب شور و نشاط در چهره مردم استان هویدا بود و مردم با ماشین ها در خیابان ها بوق می زدند و همان روز مردم مجسمه شاه را در خیابان آزادی جدید پایین کشیدند.

انتهای پیام/