فائزون شهید ابوالفضل جهانزاده را به نقل از کتاب عرشیان هم آشیان معرفی می کند.

صدای قل قل سماور ، جابجایی استکان ها ، روضه خوانی برای بی بی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) ... صدای گریه ی مادری که سالهاست در انتظار پیکر فرزند شهیدش مانده ... همه و همه در منزل حاج ابوالفضل جهانزاده در ایام دهه فاطمیه سال 1370 با هم آمیخته شده بود ، اما میان این همه هیاهو ، نوری از اتاق حاج ابوالفضل دیده می شد و صدای گریه و مداحی آرامی به گوش می رسید .

حاج ابوالفضل جهانزاده در خلوت خودش از تهِ دل نوحه خوانی می کرد . در میان گریه و نوحه پیدا شدن پیکر برادر کوچکش « حسن » که سه سال قبل در شلمچه به شهادت رسیده بود را از حضرت فاطمه زهرا (س)  می خواست و گاهی هم برای شهادت خودش دعا  می کرد ، چرا که خود را جا مانده از کاروان دوستان و یارانش می دانست . 

حاج ابوالفضل جهانزاده زخم های زیادی بر تن داشت ، هم از فعالیت های قبل از انقلاب که توسط ساواک بر تنش به یادگار مانده بود و هم از حضور مؤثر و فعال او در جبهه های حق علیه باطل . 

او که در سال 1359 رسماً به عضویت سپاه پاسداران در آمده بود برای اولین بار در سال 1360 به جبهه اعزام شد و برای بار دوم در سال 1362 همزمان با تولد اولین ثمره ی ازدواجش ، به جبهه رفت که به شدت مجروح شد و دو ماه در بیمارستان بستری بود .

حاج ابوالفضل در سال 1363 لباس احرام به تن کرد و به دیدار معشوق شتافت که این سفر همزمان شد با حمله ی آل سعود به مکه مکرمه و او با کتفی مجروح از سفر مکه     برگشت . اما نه مجروحیت در مکه ، نه زخم ها و شکنجه های ساواک و نه هیچ رنج دیگری مثل غم از دست دادن حسن ، حاج ابوالفضل را از پا در نیاورد . حسن برادر کوچکتر حاج ابوافضل بود که سه مرتبه به جبهه اعزام شده بود و در آخرین اعزام خود به مادرش گفته بود که من بر نمی گردم مگر اینکه جنگ تمام شود . او در منطقه ی شلمچه در حالی که به عنوان امدادگر فعالیت می کرد و از روی ارادت خاصی که به ائمه داشته مشغول سقّایی به همرزمان خود بود به فیض شهادت رسید .

حاج ابوالفضل پس از شهادت حسن بیش از پیش بی قرار پرواز شد او که در خانواده ای متدیّن و عاشق اهل بیت پرورش یافته و مداحی را از پدر بزرگوارش آموخته بود ، از هر فرصتی برای عرض ارادت به بانوی دو عالم و مداحی برای ایشان استفاده می کرد .

حاج ابوالفضل در تاریخ 5/9/70 صدای مداحی خود را ضبط کرد ، در حالی که سه روزِ متوالی را در منزل خویش به عزاداری حضرت زهرا ^(س) مشغول بود و می گفت : « این نوحه خوانی من بعد از شهادت ارزش زیادی پیدا می کند . »

او ساعت ده صبح همان روز برای انجام عملیات علیه اشرارِ از خدا بی خبر که امنیت منطقه ی کورین را به هم زده بودند ، به سمت جاده خاش حرکت کرد و سر انجام مداح اهل بیت ، دانشجوی پاسدار حاج ابوالفضل جهانزاده در تاریخ 7/9/70 در عملیاتی که با نام حضرت زهرا ^{( س)} مزین شده بود به آرزوی دیرینه ی خود رسید و مادرش در فراق پیکر حسن ، جسم ملکوتی حاج ابوالفضل شهید را به آغوش کشید و به خاک سپرد .

چهار سال پس از شهادت حاج ابوالفضل ، در سال 1374 پیکر مطهّر شهید حسن جهانزاده با همّت مسئولان و تلاشگران عرصه ی دفاع مقدس پیدا شد و این مرهمی بود بر زخمهای خانواده جهانزاده .