به گزارش فائزون، شهید حبیبالله پودینه در هشتم فروردینماه ۱۳۴۲ در زابل متولد شد و در تاریخ ۳۰ بهمنماه ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه به شهادت رسید.
این شهید در وصیتنامه خود نوشته است؛
بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و الصدیقین
با سلام به منجی عالم بشریت مهدی (عج) و نایب برحقش خمینی کبیر و شهدای راه حق و حقیقت از صدر اسلام تا کنون. همانا خداوند دوست میدارد کسانی که مبارزه میکنند و استقامت و پایداری میکردند ما عاشقان شهادت با آغوش باز بهسوی شهادت میرویم. پس اگر شهادت نصیب ما شد به آن چه که آرزوی قلبی هر فردی است، رسیدهایم. پدر و مادرم اگر خبر شهادت من را شنیدید افتخار کنید و هیچ ناراحت نشوید و در فقدان من گریه و شیون نکنید .
خدایا زندگی آن وقت برایم زیباست که در راه معبودم که تو هستی کولهبار سفر بربندم و [در] راه جهاد پیش گیرم و در سرزمین کربلا به رزمگاه حق و باطل بروم تا به انسانیت خویش برسم و در نهایت امر به رهروان راه حسین بپیوندم پیام من به برادران حزبالله: امام را تنها نگذارید و پیرو خط او باشید. امام و رزمندگان را دعا کنید .
و هرگونه توطئه ی ابرقدرتها و گروههای منحرف را خنثی کنید، اگر خنثی نکنید خون شهدا را پایمال کردهاید و در برابر آن مسئولید. خدایا آمدهام کربلای تو را زیارت کنم و آمدهام به نینوای حسین (ع) جایی که او شهید شد .
اکنون در این برهه از زمان جان من در مقابل مکتبم چه ارزشی دارد؟ جان را تقدیمش میدارم و بهسوی او بازمیگردم. آن گاه که به دست دشمن بدنم تکهتکه و پارهپاره شود آن زمان احساس راحتی خواهم کرد. مادرم میخواستم بزرگ شوم و زحمات شما را جبران کنم ولی نتوانستم مرا ببخشید. خوشحالم از این که توانستم در این جنگ شرکت کنم. میجنگم تا پیروز شوم و کربلا و سرانجام قدس را آزاد کنم .
ازدستدادن من شاید برایتان سنگین باشد، ولی مگر غم ازدستدادن حسین (ع) بر فاطمه زهرا (س) سنگین نبود؟ مگر آنها نبودند که کشته شدند تا دین اسلام پابرجا باشد. من آموختم که زندگی مادی نکبتبار است و نباید منتظر باشیم که مرگ ما را در برگیرد افسوس که یک جان بیشتر ندارم که در اه نایب امامزمان (عجلالله تعالی فرجه الشریف) و در راه اسلام و در راه برپاشدن حق و عدالت هدیه نمایم.
پاسدارم هرگز نروم از سر پیمان
گر سر برود من نروم از سر پیمان
و من الله التوفیق
انتهای خبر/