به گزارش فائزون، شهید حسین هاشمزایی در ۹ تیر‌ماه سال ۱۳۴۸ در روستا خمک زابل متولد شد و در تاریخ هفتم بهمن‌ماه ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید، پیکر مطهرش در گلزار شهدای زابل باغک به خاک سپرده شد.

این شهید در وصیت‌نامه خود نوشته است؛

بسم‌الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود فراوان بر کلیه رهروان راه الله بر نجات‌دهنده مسلمین از بنده‌ها و قیدهای دنیوی و با سلام و درود و فراوان بر شما پدر و مادر عزیز و گرامی که با زحمات ازحدگذشته خود مرا فرزندی نیکو پرورش دادید تا بتوانم از ملت اسلامی‌مان دفاع کنم و همچنین سلام بر مادران دل‌سوزی و پدران گرامی که همچون شما ایثارگری می‌کنند و از گوشه جگرانشان صرف‌نظر می‌کنند.

حال چون هنگامه حرکت هست و کاروان ایثارگران عازم سفر هستند لازم دانستم که چون جزئی از این کاروان هستم و این افتخار نصیب بنده شده وصایایی و صحبت‌هایی چند با شما پدر و مادر گرامی و برادران داشته باشم.

گرچه بنده فرزندی نالایق شما بودم و در طول عمرم نتوانستم زحمات بی‌پایان شما را ادا کنم و این زحمات شما هم اکنون بر دوشم سنگینی می‌کند و از شما از صمیم قلب حلالیت می‌طلبم و مرا حلال کنید چرا که اگر رضایت شما شامل حال بنده نشود، بنده در جهان آخرت در مقابل شما خجالت‌زده و سرافکنده خواهم بود، امیدوارم که بنده را حلال کنید.

به برادران عزیزم عرض می‌کنم که عمر عزیز است سعی کنند عمرشان را در راه حق و عدالت و عبادت خداوند سپری کنند و نمازشان را ترک نکنند چرا که «نماز ستون دین هست» و اگر ستون خراب باشد، مسلماً سقفی وجود نخواهد داشت با مردم نیکی کنند که نامشان نیک بماند، در هر دو جهان به مادرم و خواهرانم ایشان را از صمیم قلب سلام می‌رسانم و از آنها حلالیت می‌طلبم و سفارش می‌کنم به ایشان که خونسرد باشند خونسردی‌شان را حفظ کنند تا نمونه باشند از این که بنده در جمع آنها نیستم هیچ نگران نباشد؛ چون که دنیا محل آزمایش انسان هست و زندگی ابدی و جاودانی جهان آخرت در این دنیا انسان باید امتحان بدهد که اگر در این امتحانات موفق شد جایگاهش بسی جاودان هست و اگر موفق نشد چه ناگوار جایگاهی بس خطرناک و مرگ حق هست و انسان یک‌بار می‌میرد نه ده بار، پس چه‌بهتر تا زودتر از این جهان رخت بربندیم، از این دنیای مکار؛ بنابراین جای هیچ‌گونه نگرانی نیست و نباید ناراحت بود؛ بلکه خوشحال و سرافراز که آن هم مرگی که در راه خدا باشد.

برادران و خواهرانم سعی کنید به قرآن روی‌آورید و به احکام آن عمل کنید. به خدا روی‌آورید و از او آمرزش بخواهید. به همه شما می‌گویم گرچه بنده در این دنیا قدر خویش را نفهمیدم و دنیا وقتم را بیهوده تلف کردم شما سعی کنید این طور نباشید. ضمناً مادر و خواهران و پدر گرامیم برای بنده گریه نکنند صبور باشند.

«والسلام»
 فرزند حقیرتان حسین هاشمزایی
انتهای خبر/ https://asrehamoon.ir/vdcb59b89rhbswp.uiur.html