به گزارش فائزون به نقل از گروه استان‌های دفاع‌پرس - غلامرضا بنی‌اسدی، پیشکسوت دفاع مقدس و روزنامه‌نگار؛ عمق استراتژیک انقلاب اسلامی «شهادت» است که در جغرافیا محصور نمی‌شود حتی اگر از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب را در بر بگیرد. شهادت مفهومی حیات‌بخش و فرهنگی متعالی است که حضرت شاهد خود برای ما طراحی فرموده‌اند.

شهادت، فقط این نیست که این هم هست به‌علاوه خیلی چیزهای دیگر. به جرأت می‌توان گفت «شهادت»، نیروگاهی است که همه هسته‌های خداباور جان‌مان را چنان غنی‌سازی می‌کند که بتوانیم جهان را به استغنا برسانیم. مگر نه این که قرار است در دولت ظهور، مستضعفان امامت، زمین را به عهده بگیرند؟ آیا گستره‌ای چون زمین را بدون نیروگاه‌های متعدد می‌توان اداره کرد؟ این که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی از ضرورت ذکر نام و یاد شهدا می‌گویند و آن را در تراز خود شهادت معنا می‌کنند یک معنایش می‌تواند این باشد که با این ذکر و یادآوری می‌توانیم به احیای امر شهادت بپردازیم. امری که چون احیا شود بستر را برای میراندن همه باطل‌ها فراهم می‌کند.

مگر هر شهید در جهاد و در شهادت خود، باطل را شرنگ مرگ نچشاند؟ شهادت هم چنین می‌کند. دلیل تمسک اهل حق به شهادت و فلسفه ایجاد شهادت از سوی حضرت حق هم می‌توان همین باشد که باطل بمیرد و حق چنان احیا شود که «یکون الدین کله لله» تجسم عینی خویش را در زمین جشن بگیرد.

دین که برای خدا محقق شد، آدم‌ها هم در شکوه عبادالله جلوه خواهند کرد و فلسفه خلقت، روشن خواهد شد؛ «وَما خَلَقتُ الجِنَّ وَالإِنسَ إِلّا لِيَعبُدونِ»؛ من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند!) بله ما خلق شده‌ایم تا عبادت را به عبودیت غنا بخشیم و به استغنا برسیم. هر چه در این راه مانع ایجاد کند، ضد مسیر تعالی انسان و هدف خداست. اینجاست که برای مواجهه و مقابله با آن فرهنگ شهادت، پرورش‌یافتگان صافی شده خود را به میدان می‌فرستد.

تفاوت دفاع مقدس ما با همه جنگ‌های جهان در نگاه و نیروهای انسانی بود که به‌عنوان منبع فیض بر تاریکی می‌شوریدند والا جنگ‌افرارها را که نه تفاوتی بود و هست و وقتی هست، دست بالای دشمن را نشان می‌دهد.

آنچه به رغم برتری عده و عُده و مرگ‌افزارهای شرقی و غربی عراق، دست ما را به نشان پیروزی بالا برد، شهادت بود. قدرت غالبی که آنان نتوانستند برای خود غالب‌گیری کنند و به خدمت درآورند. ما با شهادت بود که قدم بر می‌داشتیم. جوانان ما با جان‌یافتن در این حیات طیبه بود که هیبت دشمن را می‌شکستند. با همین هندسه است که امروزه «نظم نوینِ آمریکا ساخته» را به چالش می‌کشیم این کانون اقتدار را باید نگهبان باشیم.

روز شهید هم برای یادآوری این ضرورت است که پیشانی نوشت تقویم‌ها شده است والا اگر فقط در حد شعار مورد نظر باشد که به اندازه یک صفحه از دیوان شاعران کافی است. این همه تأکید و تصریح نمی‌خواهد. اگر کاروان‌سالار انقلاب اسلامی چون امام بزرگوار این همه بر شهادت به مثابه یک فرهنگ تأکید دارند که می‌تواند از هر نفر یک منبع انسانی بسازد که ساختن جهان را هدف داشته باشد. روز شهید را از این منظر بخوانیم و پای آرمان شهدا بمانیم. حق این است و جز این هرچه باشد باطل است.

انتهای پیام/