به گزارش فائزون؛ شهید عباس گلزاری در یکم خردادماه سال ۱۳۴۳ در زابل متولد شد و در تاریخ ۲۲ فروردین‌ماه ۶۲ در فکه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای زابل به خاک سپرده شد.
این شهید در وصیت‌نامه خود نوشته است؛
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«اوست خدایی که رسولش را به هدایت خلق و ابلاغ دین حق فرستاد تا او را هر چند کافران مشرک خویش ندارند، بر همه ادیان عالم غالب گرداند»
شاید وصیت نوشتن برای جوانانی که هنوز عمری نگذرانده‌اند بسیار سخت باشد، هزاران امید در دل و هرچه دردناک است این قصه هر لحظه باید خود را بر ای مرگ آماده کنیم و مرگ مرا در برابر دیدگان خویش قرار دهیم. همه اینها به یک طرف، لحظه بعد مرگ را به‌خاطر می‌آوری که دیگر یارای هیچ نداری و تنها اعمالت گواهت و شهادتت کردارت.
پس چه خوب قبل از آن که مرگ تو را در یابد و هیچ کاری از تو بر نیاید به خویش گردی و خود را در ترازوی خویش باز گردی و خود را در ترازوی خویش بسنجی وای بر تو وای بر تو که تمام عمرت بی‌حاصل، تمام عمر در پوچی و بیهودگی به کوله‌بارت که برای خود بستی نظر کن و ببین چه داری؟ هیچ! تمامی عمر غرق در گناه و شناور اشتباه بسان غریقی در لجن زاری که دیگر هیچ امید نجاتی ندارد، باید به انتظار مرگ بنشینی تا مرگ تو را در یابد! نه هرگز، بیندیش و ببین کجایی؟ و چه‌کار می‌کنی؟ من زندگی چیزی از مال دنیا ندارم که بخواهم آن را تقسیم کنم.
ولی می‌توانم برای تمامی دوستان آرزوی خوشبختی بکنم و اگر احیاناً ناراحتی برای کسی ایجاد کرده‌ام مرا عفو اگر کسی چیزی از من می‌خواسته که نتوانستم به او بازگردانم مرا حلال نماید و ای پدر مادر زحمت‌هایی را که برایم کشیده‌اید و ای مادر شیرت را حلالم کن.
آن جایی که هر لحظه امکان دارد لطف خدا شامل حال ما بشود این جاست. از خداوند متعال خواهانم که رهبر انقلاب ما را تا ظهور امام‌زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) نگه دارد و ظهور امام‌زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) را هرچه زودتر نزدیک کند و امت ستم‌دیده مسلمان ایران و سایر مسلمین جهان را هرچه زودتر نزدیک کند و امت ستم‌دیده مسلمان ایران و سایر مسلمین جهان را هرچه زودتر از شر ستمگران نجات دهد و از امت شهیدپرور می‌خواهم که وحدت را حفظ کند که به قول امام رمز پیروزی ماست.
کشته‌شدگان در راه خدا را مرده مپندارید که آنان زنده‌اند در نزد خدا روزی می‌برند.
انتهای خبر/