به گزارش فائزون، شهید حسین اوکاتی در ۱۳ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۱۷ در زابل متولد شد و در خرمال به شهادت رسید.
این شهید در وصیت‌نامه خود نوشته است؛
بسم االله الرحمن الرحیم
«والْعصرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسرٍ إِلَّاالَّذینَ آمنُوا وعملُوا الصالحات وتَواصوا بِالْحقّ وتَواصوابِالصبرِ»
در این سورة شریفه خداوند کریم سوگند یاد می‌کند به زمان (وقت) که انسان هر آن و هر لحظه در خسران و زیانکاری است، مگر کسانیکه ایمان آوردهاند و کارهای شایسته انجام دادهاند و سفارش نمودند به حق و درستی و سفارش نمودند به تحمل و شکیبایی. پدرم، برادرانم، فرزندان، همسرم، خواهران و بستگانم، دوستان و هموطنان عزیزم در این لحظهٔ حساس و سرنوشت‌ساز که اسلام عزیز و انقلاب ملت مسلمان و تشیع سرخ علوی هجوم ناجوانمردانهٔ ناکسان و بیدینان مشرک و مزدوران دستنشاندة کفر، مورد تهاجم قرار گرفته است؛ بر هر فرد مسلمان و آزاده است که از حریم اسلام واقعی دفاع نموده و دین خود را نسبت به دین و ملت و مکتب و همچنین رهبر ادا نماید. بنابراین در این لحظه که خود را موظف به فداکاری میدانم و در راه استقلال کشور و تمامیت ارضی آن و همچنین زنده ماندن انقلاب حسینی که انقلاب خمینی دست کمی از انقلاب جدش حسین ندارد، بلکه حجم و وسعت بیشتری دارد و مجاهدت روحاالله، مانند جدش حسین قسمت مهمی از تاریخ را به خود اختصاص خواهد داد، در این زمان انقلاب حسین به وسیلهٔ فرزندش خمینی و همچنین در برابر یزیدزاده یعنی صدام کربلای دیگری آفرید. حسینیها و دوستان مانند پروانه دور شمع وجود رهبر شیعیان علی جمع و حماسهآفرینی نمودند. آرزو دارم که بتوانم و خدا توفیق دهد که وظیفهٔ دینی و ملی خود را در راه حفظ اسلام و قرآن و تشیع انجام بدهم. توصیه من به خانواده و دوستان من این است که در در گذشت من خم به ابرو نیاورند و لبانشان باز و روحشان قوی و ارادتشان نسبت به ائمه بیش از پیش باشد. البته بر خانوادهام پوشیده نیست و نمیباشد که قبل از انقلاب آرزوی شهادت در راه پیروزی اسلام را داشتم و فعلاً بر یقینم افزوده گشته و عاشق دین و مکتبم میباشم. موفق و پیروز باشید. «والسلام علیکم و رحمهٔاالله و برکاته»
انتهای خبر/