به گزارش فائزون، شهید منصور معترف یازدهم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۶ در زاهدان متولد شد و در تاریخ ۲۴ تیر‌ماه ۶۳ به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای زاهدان به خاک سپرده شد.
این شهید در وصیت‌نامه خود نوشته است؛
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«هرگز گمان مبرید آنانی که در راه خدا کشته شده‌اند مردگان‌اند بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند».
«این وصیت‌نامه‌ها انسان را می‌لرزاند و بیدار می‌کند» (امام خمینی)
با سلام و درود فراوان به آقا امام‌زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) نایب برحقش این پیر جماران موسی زمان خمینی بت‌شکن و شهیدان طول تاریخ فی‌سبیل‌الله و مجروحین و معلولین.
وصیت اولم به پدر و مادرم:
اگر من شهید شدم هیچ ناراحت نباشید و افتخار کنید که پدر و مادر یک شهید.
اگر من شهید شدم برای من عزا نگیرید، برای من همچون شب عروسی جشن بگیرید و هرگز گریه نکنید؛ زیرا دشمن می‌فهمد و خوشحال می‌شود و به برادرم بگویید همچون علی (ع) عمل کند همچون علی (ع) مردانه کشته شود و به خواهرانم بگویید همچون فاطمه زهرا (س) عمل کنند و حجاب خودشان را حفظ کنند.
تا مشت کوبنده‌ای بر دهان ابرجنایت‌کاران باشد. اگر اسلام با خون من زنده می‌ماند، پس ای تانک‌ها و مسلسل‌ها مرا در برگیرید و مرا پاره‌پاره کنید تا شاید مقداری از گناهانم بخشیده شود و خدمتی هم به اسلام کرده. پدر و مادرم من می‌دانم که در حق شما ظلم کرده‌ام و شما را از خود رنجانده‌ام، به خدا قسم پشیمان شده‌ام. مرا ببخشید تا خدا هم از دست من راضی شود.
اولین سفارشم این است که نمازتان را به‌وقت بخوانید و در راه خدا تا می‌توانید خدمت بکنید.
وصیت دیگر من با این سنگرنشینان پشت‌جبهه این دانش‌آموزان عزیز و گرامی است. هرگز در درس‌خواندن تنبلی نکنید. درستان را با جدیت تمام بخوانید، زیرا دشمن از درس‌خواندن شما می‌ترسد و از شایعه‌پراکنی کردن بپرهیزید و وصیت بعدی من به مردم غیور و شهیدپرور ایران است. مردم عزیز هرگز جبهه‌ها را ترک نکنید و نگذارید رزمندگان در جبهه خسته شوند و هم چنین مردم را ارشاد کنید و دعا به جان امام را فراموش نکنید در آخر پدر مادر برادران و خواهران همیشه در راه خدا خدمت کنید و حجابتان را حفظ کنید. زیرا دشمن از حجاب شما می‌ترسد و برادر گرامی اگر من شهید شدم دیگر فرصت نده و زودتر اسلحه مرا بردار و سینه دشمن را نشانه بگیر و سینه دشمن را واژگون کن. پدر و مادر مرا حلال کنید.
خداوندا من خجالت می‌کشم که در صحرای محشر بدن اباعبدالله (ع) پاره‌پاره باشد درصورتی‌که بدن من سالم باشد. آرزو دارم که بدن من همچون بدن اباعبدالله (ع) پاره‌پاره باشد که در صحرای محشر روسفید باشم. خداوندا هر موقع که خودت خواستی مرا از این دنیا ببر.
مبادا خویشتن را واگذاریم
امام خویش را تنها گذاریم
ز خون هر شهیدی لاله‌ای رست مبادا روی لاله پا گذاریم
«والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته»
انتهای خبر/ https://asrehamoon.ir/vdcjotevtuqemvz.fsfu.html