فائزون مولوی شهید شه بیک مزارزهی را معرفی می کند.

شهید شه بیک مزارزهی در دومین روز آذر ماه سال ۱۳۴۶ از پدری به نام اسماعیل ومادری به نام شهر بانو در خانه ای خشتی وگلی در روستای گورناگان (۳۵ کیلومتری زابلی) ‌فرزندی پا به عرصه وجود گذاشت که نام شه بیک بر او گذاشتند.

او نوه بی بی صد گنج – دختر شاه نعمت ا… ولی – وفرزند چهارم خانواده بود اما به شرحی که خواهد گذشت، در کلاس بزرگ پایمردی، در خانواده، رتبه ی اول و در زمین، در شمار کسانی قرار گرفت که خدا بر او انگشت گذاشت و برای پذیرایی از او در بهشت برین انتخابش فرمود. دوران ابتدایی رادر دبستان انجرک از توابع شهرستان سرباز با موفقیت به پایان رساند و راهنمایی را در مدرسه ی راهنمایی باتک گذراند. شهید مزارزهی برای ادامه ی تحصیل وارد هنرستان ایرانشهر شد وتا دوم دبیرستان در رشته ی اتومکانیک (میکانیک اتومبیل) ادامه تحصیل داد. وی سپس برای کسب فیض از معارف روحانی دین، وارد حوزه علمیه شد واین دوره ی طلایی اگرچه بیش از یک سال طول نکشید اما همین جا بود که تحول بزرگ زندگی او حادث شد. بله او که ازپدر ومادری از مومنان اهل سنت، به دنیا آمده بود تصمیم گرفت به مذهب تشیع مشرف شود و عشق به اهل بیت را بیش از گذشته به کارنامه ی اعمال خود بیفزاید. از ۱۶ سالگی اش، عازم جبهه های حق علیه باطل و در گردان ۴۰۵ لشکر ثارا… سازماندهی شد. و به عنوان تک تیر انداز گردان به مدت یک سال انجام وظیفه کرد. او سه سال تمام درجبهه بود و وقتی درسال ۱۳۶۵ در کربلای ۵ به دیدار خدا شتافت هنوز به ۲۰ سال نرسیده بود. شهید اصولاً باریش سفیدان محل ارتباط بسیار محترمانه وشایسته داشت. پیرمردان وپیرزنان را دوست می داشت و دائم هم به پدر وهم به مادرش، آیاتی از قرآن راکه در آنها به صراحت وضرورت احسان به والدین تأکید شده است؛ یادآوری وقرائت می کرد. آن شهید عزیزدر وصیت نامه اش خطاب به پدر ومادرش می نویسد: من دینی راکه انقلاب به گردن من داشت اداکردم ودر راه میهن کشته شدم».